ગેમ્સ તથા રીલનું વ્યસન બાળકોને ચીડીયાપણુ અને ગુસ્સો આપે છે.
સામાન્ય રીતે, લગભગ તમામ ઘરોના બાળકોની આ સ્થિતિ છે. જો તમારે જમવાનું આપવું હોય તો પહેલી શરત એ છે કે તમારી સામે મોબાઈલ હોવો જોઈએ.
મોબાઈલ ન મળે તો બ્રેડનો ટુકડો ગળા નીચે ઉતારવામાં શરમ આવે છે. ખોરાક ખાતી વખતે બાળકો માતાને બદલે મોબાઈલ ફોનની કંપની પસંદ કરે છે.
માતાના હાથનું ખાવાને બદલે તે રમતો અને રીલ જોતી વખતે ખાવાને વધુ પ્રાધાન્ય આપી રહ્યો છે. જો મોબાઈલ ન આપવામાં આવે તો તેઓ જમતી વખતે ક્રોધાવેશ અને ત્રાસ આપવાનું શરૂ કરે છે. તે માત્ર તેમને ખવડાવવા માટે કલાકો લે છે.
જીએસવીએમ મેડિકલ કોલેજના ચાઈલ્ડ સાયકોલોજી વિભાગમાં 2.5 થી 8 વર્ષની વયના 40 બાળકોના અભ્યાસ અહેવાલમાં આ વાત સામે આવી છે.
નિષ્કર્ષ એ હતો કે રમતો અને રીલ્સનો મોહ માતાપિતાના લાડ પણ છીનવી રહ્યો છે. જોકે, બાળપણમાં મોબાઈલ ફોનની વધતી જતી દખલ પાછળ માતા-પિતાને જ મુખ્ય કારણ માનવામાં આવે છે.
બાળ મનોવિજ્ઞાન વિભાગમાં વાલીઓની કાઉન્સેલિંગ પણ કરવામાં આવી હતી. લગભગ તમામ કિસ્સાઓમાં, એવું જોવા મળ્યું હતું કે બાળકોને પહેલા મોબાઈલ ફોન આપવામાં આવ્યા હતા.
હવે જ્યારે બાળકોને તેની આદત પડી ગઈ ત્યારે તે એક સમસ્યા બની ગઈ. સૌથી વધુ અસર બાળકોના આહાર પર પડે છે.
મોબાઈલ જોતી વખતે ખાવાથી પણ સ્વાસ્થ્ય પર અસર થઈ રહી છે. મોબાઈલથી દૂર રહેવાને કારણે બાળકોના સ્વભાવમાં ફેરફાર દરેક મુદ્દા પર ચીડિયાપણું, ગુસ્સો અને હિંસક જોવા મળી રહ્યું છે. બાળકો રમવા અને કૂદવાથી પણ અંતર રાખી રહ્યા છે.
મોબાઈલ ફોનના કારણે બાળકોની ભૂખ ઓછી થઈ રહી છે ચાઈલ્ડ સાયકોલોજી ડિપાર્ટમેન્ટમાં વાલીઓ એ પણ કહ્યું કે જો મોબાઈલ ન આપવામાં આવે તો બાળકો ભોજન પણ છોડી દે છે.
કોઈક રીતે જ્યારે ખોરાક આપવામાં આવ્યો ત્યારે ડોઝ પણ અડધો થઈ ગયો. ઉદાહરણ તરીકે, જે બાળકો બે રોટલી ખાય છે તેઓ માંડ માંડ એક રોટલી ખાતા હોય છે. મોબાઈલ ફોનના કારણે બાળકોની ભૂખ મરી રહી છે.
